یادی از بزرگترین قطعی برق آمریکای‌شمالی

پنجشنبه ۱۴ آگوست ۲۰۰۳، یکی دیگر از روزهای معمولی تابستان تورنتو بود اما ….

در ساعت ۴:۰۹ بعدازظهر همه چیز عوض شد. ناگهان برای بیش از ۵۰ میلیون نفر از سکنه تورنتو و انتاریو و بخش‌هایی از آمریکا، زمان متوقف شد. ابتدا آن روز یک پنجشنبه معمولی در ماه آگوست بود: هوای بسیار گرم، خیابان‌ها شلوغ و همه چیز کاملا نرمال: ولی در عرض چند دقیقه زندگی عوض شد.

خیابان معروف یانگ در قسمت داون تاون، به کریدوری مبدل شد که به جای اتومبیل‌ها، سیل مردم در آن جاری بود. مسافران تی تی سی به هر زحمتی بود از قطارها و ایستگاه‌ها خارج شده و به خیابان آمده بودند. کارمندان، ساختمان‌های اداری را ‌ترک کردند. مشتریان از فروشگاه‌ها به خیابان آمدند. همه منتظر بودند که قطعی برق گسترده به سرعت رفع شود.

قطعی برق با افتادن یک درخت به روی خطوط انتقال برق در اوهایو آغاز شده و کمی بعد همه جا در تاریکی فرو رفت.

در تورنتو، شوک قطعی برق گسترده و شدید بود. چراغ‌های راهنمایی در سر چهارراه‌ها، در شلوغ‌ترین ساعات رفت و آمد روزانه، خاموش بود.

افراد نیکوکار در سر چهارراه‌ها، مسئولیت راهنمایی اتومبیل‌ها را به عهده گرفته بودند. قطارهای ساب‌وی در تونل‌ها از کار ایستاده بودند. پمپ‌های بنزین از کار افتاده بودند و اتومبیل‌های بدون بنزین، متوقف شده بودند.

این بزرگترین قطعی برق در تاریخ آمریکای شمالی بود.

کمی بعد معلوم شد که برق به این زودی‌ها باز نمی‌گردد. در آن غروب، سایه شب زودتر از همیشه بر سراسر تورنتوی بزرگ حاکم شد.

دولت انتاریو ابتدا به فروشگاه‌ها دستور داده بود که ببندند و تابلوهایشان را خاموش کنند و به کارکنانشان بگویند که به خانه بروند. به مردم گفته شد که در مصرف صرفه‌جویی کنند.

از اواخر شب کوشش‌ها برای بازگرداندن نیروگاه‌ها به سیستم انتقال برق آغاز شد. چراغ‌ها به تدریج روشن شدند، در ساعت پنج صبح روز جمعه ۱۵ آگوست، اغلب نقاط انتاریو به شبکه سراسری متصل شدند.

اتومبیل‌ها در مقابل پمپ بنزین‌ها صف کشیده بودند.

میلیون‌ها کارگر و کارمند، روز جمعه را تعطیل شدند.

در روزهای بعد جریان امور آهسته آهسته به حالت عادی بازگشت. سرانجام در روز جمعه ۲۲ آگوست، استان انتاریو از حالت فوق‌العاده خارج شد.

شوک عظیمی بود که به خیر گذشت.