دلیوری غذا؛ به نام رستورانها به کام کمپانی‌های دلیوری

قضیه رستورانها و کمپانی‌های دلیوری غذا مثال «به نام نادر به کام باقر» را زنده می کند. می گویند زمان نادرشاه، خانی به نام باقر از اهالی ده مالیات می گرفت و به جیب می زد اما به اهالی می گفت برای نادر است.

بحران کووید ۱۹ صنعت رستوران را به تعطیلی کشاند و با تصمیم مسئولان دولتی و درمانی فروش غذا فقط برای Take-Out و دلیوری برای رستورانها مجاز شناخته شد.

اما دلیوری را معمولا کمپانی‌هایی نظیر Uber Eats ،DoorDash  و SkipTheDishes انجام می دهند و این کمپانی‌ها هم معمولا تا ۳۰ درصد بهای سفارش را کارمزد می گیرند.

زحمت اصلی تهیه غذا و بسته بندی را رستورانها می کشند ولی بخش چشمگیری از پول پرداختی مشتری را کمپانی‌های دلیوری برمی دارند. همین قضیه رستورانهای کانادا را به اندیشه واداشته.

به گزارش کندین پرس سازمان غیرانتفاعی Restaurants Canada که تعداد کثیری از رستورانها را نمایندگی می کند، گفته اکثریت روزافزونی از اعضایش خواستار آن شده‌اند که بر رقمی که کمپانی‌های دلیوری می گیرند سقف گذاشته شود.

آنها در حمایت از خواسته خود سانفرانسیسکو را مثال می زنند که پایتخت رستورانهای آمریکای شمالی محسوب می شود. این شهر در ماه اپریل برای هزینه دلیوری توسط کمپانی‌های دلیوری سقف تعیین کرد.