گشت و گذار در انتاریو: کبیج تاون ـ کلکسیونی از فرهنگها و سلایق مختلف
ایستادن در تقاطع خیابانهای پارلمنت و کارلتون مثل ایستادن در قلب کاناداست. در آنجا در یک نظر هر آنچه که کشوری مانند کانادا را توصیف می کند، دیده می شود. از مظاهر چند فرهنگی و چند زبانی تا ساختمانهای باشکوه قدیمی و پارکها و ساختمانهای جدید، همگی در فاصله کمتر از یک ساعت قدم زدن خود را به روشنی و وضوح نشان می دهند. حدود ۷۰ درصد ساختمانهای این منطقه قدیمی هستند و به سالهای ۱۸۸۰ برمی گردند. شاید صحبت کردن از مرزهای دقیق جغرافیایی کبیج تاون کمی مشکل باشد. علت آن هم ساختگی بودن مرزها است بخصوص که مرزهای انسانی را نمی توان با خط کش و یا فاصله یک خیابان تعیین کرد. ولی به طور کلی محدوده خیابانهای کویین شرقی، کارلتون و پارلمنت را می توان همان شهر قدیمی کلم (Cabbagetown) نامید. علت نامگذاری این شهر به تاریخچه پیدایش شهر و نقش مهاجران در توسعه آن مربوط می باشد.
چرا این منطقه شهرک کلم Cabbagetown نامیده می شود؟
در ابتدای قرن بیستم و یا اواخر قرن نوزدهم مهاجران بسیاری از اروپا به تورنتو وارد می شوند، از جمله این مهاجران، خانواده های مهاجر لهستانی بودند که در صنایع مختلف تورنتو مشغول به کار بودند. گفته می شود که این مهاجران تازه وارد چون از قدرت مالی خوبی برخوردار نبودند بیشتر به خوردن کلم قناعت می کردند. بوی کلم پخته آنچنان در فضا پر شده بود که هر رهگذری نام شهر کلم را بر زبان می راند. در مورد صحت این شایعه شک و تردید فراوان است.
نظریه دوم که به صحت نزدیکتر است این است که مهاجران اغلب سبزیجات تازه را از حیاط های خود برداشت می کردند. از جمله در حیاط هر خانه چندین ردیف کلم کاشته شده بود و وجود مزارع کوچک سبزیجات که برای بازار تورنتو سبزی تازه تهیه می کرد موجب نامیده شدن این منطقه به شهر کلم شد.
کبیج تاون را می توان یک شهرک کارگری در مجاور تورنتو دانست. وجود صنایعی چون راه آهن، الکل سازی، بندرگاه و انبارهای بارگیری کشتی، مهاجران بسیاری را که از تخصص بالایی برخوردار نبودند ولی می توانستند به عنوان نیروی کار تازه نفس به کار گرفته شوند را به خود جلب کرد. هر چقدر که بندرگاه و راه آهن بیشتر توسعه پیدا می کرد، به تعداد ساکنان این شهرک نیز افزوده می شد.
ساکنان محل اغلب از طبقات فقیر ولی پر تلاشی بودند که از ایرلند مهاجرت کرده بودند. شرکت راه آهن خانه های کوچک و موقتی برای کارگران می سازد که به سرعت به اشغال خانواده های پرجمعیت مهاجر درمی آید. چند ردیف از این خانه های به هم چسبیده را هنوز هم می توان در سایه آپارتمانهای نوساز تقاطع پارلمنت و ولزلی و جرارد به خوبی مشاهده کرد.
در دهه ۱۹۱۰ بعضی از مهاجران خانه های محقر خود را ترک می کنند و به مناطق شمالی تر نقل مکان می کنند. جای این خانواده ها با خانواده هایی فقیرتر پر می شود. در بسیاری از خانه هـا دو خانـواده بـا یکدیگـر زندگـی می کردند. مالکین اصلی خانه ها چندان به فکر نوسازی نبودند در نتیجه کبیج تاون به محله کثیف، شلوغ و خاکی تبدیل می شود.
با وجود این، کبیج تاون همچنان محل زندگی و سکونت خانواده های مهاجری بود که طبق سنت ایرلندی خود در حیاط خانه و یا زمین های متروکه به کشت کلم اقدام می کردند. این چنین بود که این شهرک صاحب نام شد. بعد از جنگ دوم جهانی بخش عمده ای از این شهرک (در حوالی جرارد، کویین و پارلمنت و دان ولی) با بولدوزر تخریب می شود و خانه های جدید جای آن را می گیرد. با وجود این هنوز هم می توان در پشت خیابانهای اصلی بناهای قدیمی و بزرگ که به سبک معماری اواخر قرن نوزدهم (سبک ویکتوریا) ساخته شده اند را یافت. کلیساهای این منطقه به اواخر قرن نوزدهم برمی گردند و به کلیساهای کاتولیک و پروتستان تقسیم می شوند. از جمله کلیسای انگلوکن سنت پیتر در سال ۱۸۶۶ ساخته شد و یا کلیسای متدیست ها (شاخه ای از پروتستان ها) در خیابان برکلی در سال ۱۸۷۱ ساخته شد و هم اکنون بعد از نوسازی برای مراسم مختلف مورد استفاده قرار می گیرد.
نام خیابان پارلمنت (.Parliament St) تاریخ شکل گیری کانادا را یادآور می شود. اولین مجلس کانادای زمان بریتانیا (کانادا در آن زمان به Upper Canada معروف بود) در ابتدای این خیابان در تقاطع خیابان فرانت ساخته شد (۱۷۹۴) از جمله نکات جالب در مورد ساکنان اولیـه این شهـرک می توان به خودگردانی و قانون نوشته نشده آن اشاره کرد. قانون نوشته نشده که به وسیله همه اهالی محل به کار برده می شد این بود: هیچوقت و تحت هیچ شرایطی پلیس را خبر نکن. اگر کسی مرتکـب خلافـی کوچـک می شد با بی اعتنایی مردم روبرو می شد. اگر شخص خلافکار در خیابان قدم می زد، تنها چیزی که نصیبش می شد نگاههای شماتت آمیز و خشمناک توام با سکوت بود.
این قانـون در مـورد بچه هـا هـم اجـرا می شد. پرسه زدن و اوباشگری ممنوع بود، از جمله موارد معدودی که پلیس می توانست دخالت کند مبارزه با همین ولگردها و اوباش بود.
جاذبه های توریستی
کبیج تاون جاذبه های توریستی خاص خود را دارد. از جمله می توان به باغ و گلخانه آلن گاردن اشاره کرد. این باغ بزرگ و دیدنی در تقاطع خیابانهای جارویس و کویین قرار دارد. آلن گاردن از ۶ گلخانه تشکیل شده است. مجموعه ای از گیاهان و گلهای مناطق مختلف جهان در محوطه ای به وسعت ۱۶ هزار فوت گردهم آمدند. از سال ۱۹۰۶ خانه نخل (Palm House) نیز به آن اضافه شده است.
فستیوال کبیج تاون
هر سپتامبر در قلب کبیج تاون جشنواه ای خیابانی در محدوده اصلی این محله برگزار می شود. این جشنواره شامل موسیقی، رقص، غذا و راهپیمایی می باشد. این جشنواره که با برپایی انواع رقص های محلی و بین المللی و فستیوال فیلم های کوتاه همراه است به مدت یک هفته جریان دارد و بسیاری را از اقصی نقاط تورنتو به خیابان پارلمنت می کشاند.
فستیوال فیلم های کوتاه و فیلمهای ویدیویی
همزمان با فستیوال کبیج تاون، جشنواره فیلم های کوتـاه (کمتر از ۱۵ دقیقه) نیز برگزار می شود. در طی این جشنواره فیلم های کوتاه از سراسر جهان در هر رده بندی و سبکی ارائه می شود به برندگان جوایزی داده می شود.
بازارچه های چندملیتی ـ چند زبانی
تقاطع خیابان های برادویـو و جرارد را می توان چایناتاون شرق داون تاون تورنتو دانست، انواع و اقسام سبزی و میوه و تازه و رستورانهای چینی شما را به یاد محله پرجمعیت Chinatown می اندازد.
در انتهای خیابان جرارد فرهنگ سریلانکا، هند و پاکستان در هم آمیخته اند. انواع فروشگاههای مواد غذایی و پوشاک هندی و سریلانکایی نمایی نوظهور به ایـن خیابان می دهند. در این محدوده همه چیز از فرهنگ جنوب آسیا حکایت می کند. فروشگاههای الکترونیک این خیابان لوازم برقی متناسب با سیستم برق (ولتاژ) کشورهای آسیایی و اروپایی را ارائه می دهند.
در مجموع کبیج تاون را باید کلکسیونی از فرهنگ و سلیقه های مختلف دانست. درکبیج تاون همه چیز در هم تنیده است. محلات مسکونی و بازار تنگاتنگ یکدیگر قرار دارند. بازار و فروشگاههای این محله تخصصی نیستند. با قدم زدن در خیابان می توانید مایحتاج متنوع خود را تهیه کنید بدون اینکه نیازی باشـد تا از محله مسکونی خود زیاد دور بشوید.
Post URL: https://salamtoronto.ca/?p=158374