پربازدید

ویدیو

کووید-19

چهـارشنبه سـوری

چهارشنبه سوری که معمولا آئینی از چند رسم متفاوت می باشد، یکی از آیین های نوروزی ما ایرانیان است.
معمولا سنت آتش افروزی به بهانه جشنهای مختلف از زمانهای بسیار دور در بین مردم ایران رسم بوده، اما چرا در آخرین چهارشنبه سال این آتش برپا می شود و همگان با گفتن جمله «زردی من از تو … سرخی تو از من» از روی آتش می پرند؟ و با این کار بیماریها، ناراحتی ها و مشکلات سال گذشته را به آتش می سپارند و گرمی و نشاط آتش را در سال جدید سمبل موفقیت و گرمی زندگی خود می کنند؟

یکی از نظرات درباره جشن چهارشنبه سوری اینست که چون در آن زمانها در باورهای عامیانه روز چهارشنبه روز نحس شناخته می شد، ایرانیان آیین آتش افروزی پایان سال خود را به شب آخرین سال می انداختند تا در سال نو از آسیب و پیش آمدهای شوم در امان باشند.

منوچهری نیز در تایید چنین باوری
می گوید: 
چهارشنبه که روز بلاست باده بخور
به ساتگینی خور تا به عافیت گذرد.

اما از بین این نظرات و سندها، موثقترین آن به شرح زیر است: 
از زمانهای بسیار کهن، آنچه که مراسم چهارشنبه سوری را به وجود می آورد برگزاری رسم و جشنی به نام «سور» بوده است که در روزهای پنجه ـ پنج روز آخر سال را می گویند ـ اتفاق می افتد.
در این پنج روز، ایرانیان به مناسبت نوروز با برپا کردن آتش به پیشواز سال نو می رفتند که به مرور زمان از بین این پنج روز فقط یک روز و آنهم چهارشنبه به روز چهارشنبه سور و بعد چهارشنبه سوری مشهور گشت. 

معمولا در مراسم چهارشنبه سوری، علاوه بر برپا کردن آتش و پریدن از روی آن، اسفند دود کردن، آجیل خوردن و فال گوش ایستادن نیز مرسوم است.
در زمانهای گذشته مردم در این روز نیـت می کردنـد و بعد فال گوش می ایستادند و از مضمون صحبتهای مردم برای نیتی که کرده بودند تفالی می زدند.
عده ای بر این عقیده بودند که باید خانه تکانی خود را تا قبل از رسیدن چهارشنبه سوری تمام کنند و در آن شب کوزه و یا ظرف سفالی کهنه ای را که در آن آب و سکه وجود دارد از پشت بام خود به پایین بیاندازند.
قاشق زنی نیز از دیگر مراسم این جشن است. معمولا مردم در این شب روی خود را می پوشاندند و با قاشق یا وسیلـه ای فلزی به در خانه هـا می زدند تا صاحب آن خانه شیرینی ـ میوه و یا تخم مرغی به آنها بدهد.
در زنجان، چهارشنبه ها در ماه اسفند هر کدام نام و نقش معینی دارند. آنهـا نخستین چهارشنبه سال را موله می گویند و به خانه تکانی و نظافت می پردازند. دومین چهارشنبه را سوله می نامند و آن روز را به خرید وسایل مورد نیاز عید مشغول
می شوند. سومین چهارشنبه برای زنجانی ها، گوله است و در آن معمولا گندم یا عدس های خود را خیس می کنند و برای سبزه هفت سین آن را آماده می کنند. چهارمین و آخریـن چهارشنبـه سـال را کوله می گویند که به معنی کهنه و فرسوده است که مراسم چهارشنبه سوری را برگزاری می کنند.

Post URL: https://salamtoronto.ca/?p=113470



بیشتر بخوانید

بیشتر بخوانید

ویدیو

پربازدید

کووید-19