چرا هیچکس به اندازه ساکنان وینزور خواهان باز شدن مرز مشترک نیست؟

دو شهر وینزور و دیترویت دو خواهرون هستند. وینزور در غرب استان انتاریو و دیترویت شهر معروف ایالت میشیگان است.

رفت و آمدها میان این دو شهر از قدیم حالت قوم و خویشی داشته. به قول شهردار وینزور، شهر وینزور همیشه دیترویت را ادامه حیاط خلوت خود می‌دانسته، و به عکس.

این نزدیکی چنان بوده که مردم دو شهر حتی در ترتیبات جدایی و سرپرستی کودک نیز فاصله‌ای بین خود احساس نمی‌کردند، و برای نمونه، موافقت می‌کردند که پارتنرشان در شهر مقابل سرپرستی فرزند مشترکشان را عهده دار شود.

اما کووید ۱۹ آمد و «همه» چیز را بهم زد.

از حق نگذریم، کووید ۱۹ نتوانسته «همه» چیز را به هم بزند. برای مثال، روزی سه هزار نرس و پرستار و امدادگر پزشکی که در وینزور زندگی می‌کنند، برای کار به بیمارستانها و کلینیک‌های دیترویت می‌روند.

و هنوز که هنوز است، رفت و آمد تراک‌های حامل موادغذایی و دیگر محصولات ضروری از طریق پل وینزور مثل گذشته ادامه دارد.

ولی رفت و آمدهای غیرضروری میسر نیست و رفت و آمدهای خانوادگی هم غیرضروری حساب می‌شوند. و بنابراین بعضی خانواده‌ها در دو سوی مرز مدتی است از هم جدا افتاده‌اند.

در حقیقت، به قول شهردار وینزور، مردم این شهر روابط خانوادگی و بیزنسی‌شان را از قدیم الایام براساس رفت و آمد آسان میان دو شهر سازمان داده‌اند. بنابراین شاید هیچ کس به اندازه ساکنان این دو شهر خواهان باز شدن مرز مشترک نباشد.

مرز دو کشور طبق توافق طرفین تا ۲۱ می بسته خواهد بود و بعد از آن ممکن است برای سی روز دیگر این تعطیلی تمدید شود.