معرفی بعضی از قربانیان تراژدی نواسکوشیا: دو پرستار ایام کرونا – اتش نشان سابق – دختر ۱۷ ساله ای که ویولون می زد – افسر آرسی‌ام‌ پی که مادر دو فرزند بود – خانواده مهمان نواز و …

ضارب نواسکوشیا ردی از بناهای سوخته و حداقل ۲۰ قربانی به جا گذاشت.

علاوه بر این، کامیونیتی بزرگی را عزادار کرد و سراسر نواسکوشیا و کانادا را دچار غم و ماتم کرد. اقوام و دوستان و همسایگان قربانیان در این یکی دو روز خاطراتشان از قربانیان را تعریف می کنند. تا بعدازاظهر سه شنبه تعداد کشته شدگان این مردم کشی که در کانادا بیسابقه است به ۲۳ تن رسید و پلیس احتمال می دهد پیکرهای بیشتری را در آوار بناهایی که توسط ضارب به آتش کشیده شده پیدا کند.

سلام تورنتو آنلاین در این گزارش ویژه، تعدادی از قربانیان بی گناه را به خوانندگان عزیز معرفی می کند.

تام بگلی، آتش نشان سابق؛ او همیشه مشغول کمک بود

به گفته دخترش شارلین، تام بگلی در حال کمک بود که کشته شد .

تام بگلی از ایثارگران سابق ارتشی و مامور بازنشسته آتش نشانی بود. او در ونتورت نواسکوشیا زندگی می کرد.

همسایگان می گویند تام صبح یکشنبه پیاده به سمت خانه‌ای در حال اشتعال می رفت که کشته شد.

شارلین بگلی در صفحه فیسبوکش نوشته:

«آنهایی که او را می شناختند می دانند که او همیشه مشغول کمک بود.»

تام بگلی از ۱۹۷۵ تا ۲۰۰۶ مامور آتش نشانی در فرودگاه بین المللی هلیفکس بود.

کُری الیسون؛ انسان شریف

کُری الیسون ۴۲ سال بیشتر نداشت. پدرش ریچارد الیسون روز بعد از مرگش گفت: «او از آن اشخاصی بود که هیچ کس بدیش را نمی خواست.»

کُری در شهر ترورو Truro در نواسکوشیا زندگی می کرد، اما برای دیدن پدرش به پورتاپیکه آمده بود که کشته شد. ریچارد الیسون مایل نبود درباره نحوه کشته شدن پسرش چیزی بگوید.

اَشلی فنلی که نزدیک به ده سال با کُری دوست صمیمی بوده او را «انسان زیبا» توصیف می کند.

به گفته اشلی، کُری فرزندی نداشت اما عاشق کودکان بود.

تابستانها کری با اشلی و پسر اشلی به شنا می رفتند.

کریسمس گذشته کری که خودش با حمایت مخصوص افراد ناتوان زندگی می کرد مقداری پول به پسر اشلی هدیه داد. کُری به علت جراحتی قدیمی با حمایت مخصوص افراد ناتوان زندگی می کرد.

یک بار وقتی اشلی با مشکل مالی دست و پنجه نرم می کرد، کری مقداری پول به او داد تا پسرش را به سفر به یکی از پارکهای تفریحی ببرد.

آنها قرار گذاشته بودند با هم سیگاری بکشند ولی به علت پندمیک کوویدـ۱۹ این دیدار هرگز عملی نشد.

خانواده سه نفره از بد حادثه در همسایگی ضارب زندگی می کردند

ژولین اولیور با همسرش اِرِن تاک و دختر ۱۷ ساله شان امیلی در پورتاپیکه در همسایگی ضارب زندگی می کردند. پیکر بی جان آنها در خانه شان پیدا شد.

ژولین اولیور ۴۰ ساله و شوهرش ارن ۴۵ ساله بود. چند سال پیش وقتی پدر ارن فوت کرد خانواده به پورتاپیکه نقل مکان کردند.

تامی اولیور خواهر ژولین حرفهای بسیاری برای گفتن دارد. او می گوید: «این سه نفر با وجود همه شرایط سختی که در زندگی دچار شدند، همیشه کنار یکدیگر باقی ماندند. روزهایی بود که آه در بساط نداشتند.»

دو خواهر در کلگری بزرگ شده بودند و تا بزرگسالی با هم خیلی نزدیک بودند. تامی خواهرش ژولین را زنی خوش مشرب و مردمی توصیف می کند که گارسونی در رستوران را خیلی دوست داشت، و بیشتر عمرش را در همین حرفه گذرانده بود.

فرزند آنها امیلی دختر باهوشی بود که قصد ادامه تحصیل داشت. ولی بین تحصیل هنر یا جوشکاری مردد بود. خاله اش تامی می گوید امیلی جوشکاری را خیلی خوب بلد بود. امیلی حتی می دانست چگونه اتومبیل تعمیر کند. ویولون هم می زد.

شان مک لاود و آلانا جِنکینز؛ خیلی مهمانواز بودند

شان و آلانا در ونتورت نواسکوشیا زندگی می کردند. آنها هر دو افسر اداره زندانها بودند.

دخترشان تیلور می گوید مادرش آلانا در ندامتگاه زنان در ترورو و پدرش شان از ۲۰ سال قبل برای زندان اسپرینگ‌هیل کار می کردند.

به گفته تیلور، پدر و مادرش عاشق او و دخترش و همینطور خواهر کوچکش بودند.

آنها هر کاری از دستشان برمی آمد برای همه می کردند و خیلی هم مهمانواز بودند.

جِیمی و گِرِگ بِلِیر؛ دو فرزندشان یتیم شدند

جیمی و گِرِگ زوجی بودند که با هم بیزنس فروش و نصب لوازم  لوله‌کشی گاز طبیعی و پروپین را در همان منطقه ای که تیراندازی‌ها رخ داد، می گرداندند.

این زوج دو فرزند خردسال داشتند که حالا تحت مراقبت پدربزرگ و مادربزرگشان قرار گرفته اند. گرگ دو پسر بزرگتر نیز از رابطه قبلی‌اش داشت.

عمه جِیمی برادرزاده‌اش را فردی فوق‌العاده توصیف می کند که همیشه در حال خنده بود و شادترین فرد هر محفل بود. او می گوید: «کنار جیمی زیاد نمی توانستی بمانی، زیرا از خنده می مردی، او در همه چیز و همه کس سوژه ای برای خنده پیدا می کرد.»

هیتر اوبرایان؛ پرستاری که عاشق کارش بود

هیتر اوبرایان پرستار بود و لایسنس پرستاری داشت. او نزدیک ۱۷ سال برای سازمان Victorian Order of Nurses کار کرده بود.

دختر هیتر که دارسی نام دارد در فیس بوک، مادرش را چنین توصیف کرده:

«خیلی مهربان بود، خیلی زیبا بود، حقش این نبود، از همه خواهش می کنم مهربانیش را به یاد بسپرند و اینکه چقدر نرسینگ را دوست داشت.»

دارسی ادامه می دهد: «مادرم را به خاطر عشقی که به کریسمس داشت و آنطور که با نوه‌هایش حرف می زد به یاد آورید نه به خاطر نوع وحشتناک فوتش.»

جینا گولِت؛ دوبار سرطان را شکست داده بود

جینا گولت ۵۴ سال داشت و در شابِن‌کِیدی نواسکوشیا زندگی می کرد. او دوبار سرطان را شکست داده بود.

به گفته دخترش آملیا، جینا در سال ۲۰۱۶ به سرطان مغز دچار شده بود و نگران آینده بود ولی بر سرطان غلبه کرد. جینا اواخر سال گذشته دوباره دچار سرطان شد و تقریبا بهبودی‌اش را به دست آورده بود که اینگونه به قتل رسید.

جینا گولت به مدت ۲۷ سال متخصص دندانسازی Denturist بود.

آملیا قادر نیست بگوید که آیا مادرش با ضارب (که او نیز در همین رشته کار می کرد) برخوردی داشته یا خیر.

به گفته آملیا، مادرش عاشق ماهیگیری بود و معمولا با دو سگش به کاتیج می رفت و ماهیگیری می کرد.

علاوه بر اینها، جینا هنرمند رقص سالسا بود و هر وقت می توانست به کوبا سفر می کرد. به گفته آملیا: «جینا در کوبا از هر جای دیگر خوشحالتر بود.»

کریستن بیتون؛ پرستار ایام کرونا

کریستن بیتون نیز پرستار بود و از ۶ سال پیش برای سازمان Victorian Order of Nurses کار می کرد.

نیک بیتون شوهر کریستن در فیسبوک درخواست کرده که به احترام زنش برای پرستارهای  نواسکوشیا لوازم مناسب بفرستند تا خودشان را در مقابل کوویدـ۱۹ محافظت کنند.

نیک بیتون می گوید: «کریستن هر روز صبح قبل از رفتن به سرکار و شبها بعد از برگشتن از کار گریه می کرد، زیرا نگران بود که مبادا کوویدـ۱۹ را به خانه آورده و به پسرش انتقال دهد. او چنان عاشق پسرش بود که چنین عشقی را در هیچ کس دیگر سراغ ندارم.»

لیزا مک کولی؛ معلم

لیزا مک کولی معلم دبستانی در دِبِرت نواسکوشیا بود.

به گفته پال وازنی رئیس اتحادیه معلمان نواسکوشیا، لیزا عاشق معلمی بود و «مهر تابانی» در زندگی دوستان و خانواده اش بود.

هِیدی استیونسن؛ مادر دو فرزند

هیدی استیونسن ۲۳ سال سابقه خدمت در پلیس آرسی‌ام‌پی داشت. او مادر دو فرزند بود.

لی برگمن معاون کمیسر آرسی‌ام‌پی در نواسکوشیا در بیانیه ای گفت: «هیدی وقتی به ماموریت فرا خوانده شد معطل نکرد و جانش را در راه محافظت از مردم از دست داد.”

به گفته لی برگمن،«دو فرزند مادرشان را از دست دادند و شوهری همسرش را از دست داد. پدر و مادرش دخترشان را از دست دادند و افراد بیشماری هم دوست و همکاری نمونه را از دست دادند. برای توصیف این درد کلامی وجود ندارد.»

دین استیونسن شوهر هیدی در دبیرستان کول‌هاربر تدریس می کند.