حقایق فراموش شده

چه شده که رسانه ها و سیاستمداران بعضی حقایق را به زبان می آورند؟ 

دانلد ترامپ در سخنرانی ده دقیقه ای سه شنبه شب خطاب به مردم آمریکا، برای آنکه ضرورت کشیدن دیوار در مرز مکزیک را توجیه کند، گفت تعداد آمریکایی هایی که هر سال به علت مصرف مواد مخدر می میرند بیشتر از کل تلفات آمریکا در جنگ ویتنام است.

در جنگ ویتنام بالغ بر پنجاه هزار سرباز آمریکایی جانشان را از دست دادند. 

تعداد قربانیان خشونت، حوادث رانندگی، و خودکشی حکایت جداگانه ای است. 

هر سال بالغ بر سی هزار نفر در حوادث اتومبیل در آمریکا می میرند که دو هزار نفر آنها زیر 16 سال سن دارند. در سال 2016، بالغ بر چهل و چهار هزار نفر در آمریکا خود را کشته اند. بین سالهای 1999 تا 2014، درصد خودکشی در آمریکا 24 درصد بیشتر شده. 

مسئله تنها محدود به آمریکا نیست. در کشورهای کمتر توسعه یافته نیز تعداد قربانیان از فقر و بیماری حوادث و تصادفات اصلا کم نیست. در کشورهای جهان سوم هم که معلوم است.

در کانادا چطور؟ 

در سال 2018، 9 تن از افسران پلیس انتاریو خودکشی کرده اند! 

در خبری که در همین شماره می خوانید تحت عنوان زن 35 ساله در داخل صندوق جمع آوری لباسهای خیریه درگذشت. باخبر می شویم که از سال 2015 به این سو، 8 نفر در کانادا فقط از این طریق جانشان را از دست داده اند. قربانیان اغلب خانه بدوشانی بوده اند که نیاز به لباس داشته اند! 

شبکه سی بی سی کانادا این هفته در گزارشی نوشت که خودکشی دومین عامل مرگ جوانان کانادایی و سومین عامل مرگ بزرگسالان زیر 44 سال در کانادا است. 

«خودکشی در میان مردان زیر پنجاه سال کانادا بیشتر از تصادفات رانندگی، و بیشتر از سرطان، قربانی می گیرد.»

دلایل گسترش این آسیب ها و صدمات را در چه باید دید؟ 

عقل سلیم می گوید که مردمان عادی حتما طالب سلامت روانی و اجتماعی برای خود و فرزندان و خویشان و دوستان و همشهریان و همنوعانشان هستند.

به تجربه دریافته ایم که مردمان عادی صلح را ترجیح می دهند. 

همه میدانیم که با تقویت برنامه های آموزشی، و با ترویج انصاف و برابری، و با اجرای یکسان قانون، و با پرهیز از برتری طلبی می توان به میزان جشمگیری از میزان خودکشی ها و خشونت ها کاست. 

اما گویی همه منتظرند که دستی از غیب کارها را ردیف کند. 

قبل از آنکه کاملا دیر شود باید چاره جویی کرد، با هم همکاری کرد، سیستم های آموزشی ـ تربیتی را تقویت کرد، فعالیتهای اجتمای معنادار کرد. 

بشر هزاران سال تجربه کرد تا بدینجا رسید که فقط در سایـه همکـاری و نوعدوستی و صلح می تواند به زندگی آرام و شایسته دست پیدا کند، اما در این ایام گویی همه تجربهها را فراموش کرده اند.