درد دل های یک پزشک خانواده: کار بیش از حد و ۴۰۰ هزار دلار بدهی

دکتر جمیل ساوایا ابتدا رشته جراحی پلاستیک و رشته جراحی تغییر جنسیت را انتخاب کرده بود، اما احساس می کرد که در رشته پزشکی خانواده بیشتر می تواند مفید واقع شود.

دکتر ساوایا می گوید: «از تعامل با بیمار و آشنایی با آنها، همچنین از تشخیص بیماری و درمان آنها لذت می بردم. اما این حس را در جراحی‌ نداشتم.»

به گزارش سی بی سی، وقتی این پزشک اهل ساسکاتون، بخاطر مردم رشته پزشکی خانواده را انتخاب کرد و شروع به کار کرد، احساس کرد که بیش از حد تحت نظارت و کنترل سیستم مراقبت ‌های بهداشتی کانادا است و مدل پرداخت هزینه ها در این سیستم متفاوت است.

ساوایا بر این باور است که همین امر باعث شده که پزشکان خانواده از شغلی که دوست دارند کناره گیری کنند و در نتیجه، مشکل کمبود پزشک در کشور بدتر شود.

بر اساس گزارش های مرکز آمار کانادا، تقریبا 4.6 میلیون کانادایی بالای 12 سال در سال 2019 پزشک خانواده نداشتند. همچنین، در هفت سال گذشته کاهش مستمری در تعداد دانشجویان پزشکی که رشته پزشکی خانواده را انتخاب می کنند، وجود داشته.

ساوایا می گوید، ما بر اساس تعداد بیمارانی که ویزیت می کنیم، هزینه دریافت می کنیم و برای بسیاری از کارها هزینه دریافت نمی کنیم. مثلا برای بررسی نتایج آزمایش و همچنین انجام کارهای اداری، پولی دریافت نمی کنیم. وقتی برای کارهای اداری عقب افتاده مرخصی می گیریم، در حقیقت مرخصی بدون حقوق محسوب می شود چون فقط به ازای ویزیت بیماران هزینه به ما پرداخت می شود. من الان 400 هزار دلار بدهی دارم که واقعا وحشتناک است.

او در ادامه افزوده، در طول دوره تخصص در رشته پزشکی خانواده، هرگز از کارهای اداری و میزان کاری که باید وقت صرف آن کرد، چیزی گفته نشده بود. ما باید این کارهای اداری را در خانه انجام دهیم و گاهی تا شب یا صبح درگیر آن هستیم.

اگر امروز از دانشکده پزشکی فارغ التحصیل می شدم، باز هم رشته پزشکی خانواده را انتخاب می کردم. من این کار را دوست دارم و مشتاق تعامل و ارتباط با بیماران هستم. اما چیزهایی که فراتر از تشخیص بیماری و ارتباط با بیمار است، کلافه کننده است، مانند تایپ نامه ها، انجام کارهای اداری، ارسال فرم برای شرکت های بیمه، همه و همه کارهایی هستند که بابت آن نه دستمزدی می گیرید و نه پاداشی.