روز والنتاین، روز عشاق

همه ساله در ماه فوریه پیر و جوان، دختر و پسر، مادر و پدر و فرزندان و عشاق قدیمی و جدید، شکلات، گل و یا هدیه و یا حداقل یک کارت دوستت دارم به یکدیگر می دهند و همه اینهـا بـه نـام سنـت والنتایـن انجام می شود. اما این شخصیت مرموز کیست و چرا چهاردهم فوریه به نام اوست.

تا آنجا که تاریخ نوشته شده اجازه می دهد ماه فوریه از زمان رومی ها به ماه عشق موسوم بوده و این سنت در زمانهای روم باستان و دوران مسیحیت رواج داشته. کلیسای کاتولیک سه قدیس به نام والنتین و والن تی نوس را مورد تایید قرار می دهد که همگی شهید به حساب آمدند. می گویند والنتین کشیشی بوده که در زمان امپراتوری کلودیوس دوم می زیسته. به دستور امپراتور جوانها حق ازدواج نداشتند. چون به تشخیص امپراتور جوانان متاهل حاضر به سربازی و رفتن به جنگ نبودند، امپراتور چاره را در منع کردن ازدواج دانست. در این شرایط کشیش والن تین مخفیانه جوانان را به عقد هم درمی آورد. امپراتور متوجه می شود و او را به مرگ محکوم می کند.

داستان دیگری والن تین را کسی می داند که زندانیـان مسیحـی را از زنـدان روم فراری می داده و سرانجام خود به دام می افتد و به قتل می رسد.

می گویند اولین کارت عاشقانه جهان را والنتین بـرای دخـتری کـه دوسـت داشتـه می فرستد. هنگامی که والن تین در زندان محبوس بوده، دختر یکـی از هـم بندان او به دیدن پدرش می آید و والن تین دل در گرو عشق او می بندد و قبل از مرگ کارتی برای او می فرستد و زیر آن می نویسد From Your Valentine این عبارتی است که امروزه در روی کارت هایی والنتین به کرات دیده می شود.و کسانی که به این داستان معتقد هستند زمان مرگ والنتین را حدود سال 270 میلادی می دانند که برابر است با دهه های اول رشد و گسترش مسیحیت در امپراتوری روم. ولی بسیاری از تاریخ دانان ریشه این روز را در قبل از مسیحیت جستجو می کنند. در روم باستان مذهب بت پرستی و پرستش خدایان و الهه های مختلف رواج داشت. از جمله یکی از خدایان ایشان «فانوس» نام داشت که خدای کشاورزی بود. طبق تقویم آن زمان ماه فوریه آغاز فصل بهار نیز به حساب می آمد. بهار فصل زایش و باروری زمین است و خدای کشاورزی مسئول باروری و زایش و دوباره زنده شدن زمین بعد از زمستان سخت بود. رومیان 15 فوریه را به نام خدای کشاورزی جشن می گرفتند. آنها به خانه تکانی می پرداختند و اتاق ها و محوطه داخلی خانه خود را نمک و گندم می پاشیدند، تا بدین وسیله خدای کشاورزی را تحریک کنند تا هر چه زودتر زایش و باروری را آغاز کند. می توان آن را نوعی جادوگری دانست تا طبیعت را به کار وادارند. این عقیده به جادو به دوران قبل از مذهب برمی گردد. در این دوران پدیده های طبیعی را با کمک و با دستاویز قرار دادن ورد و جادو و به خیال خودشان به تحریک وا می داشتند. از جمله مراسم های این جشن انتخاب همسر و یا جفت مناسب بود. در پایان جشن گلدان بزرگی در میدان شهر قرار داده می شد و زنان مجرد نام خود را می نوشتند و در درون گلدان می انداختند. مردان مجرد با دست بردن در گلدان و درآوردن نام از آن به جفت خود برای آن سال می رسیدند. این جفت می توانست برای همیشه همسر او شود.

در قرن پنجم میلادی پاپ گلاسیون 14 فوریه را روز والنتین نام نهاد ولی مراسم عاشقانه انتخاب همسر از آن حذف شد. در قرون وسطی روز انتخاب جفت به شکل دیگری سر بر می آورد در فرانسه و انگلستان بر این عقیده بودند که 14 فوریه روز جفت گیری پرندگان است و روز والن تین نیز روز عشق است.

روز والنتین در قرن هفدهم به سرعت رو به گسترش گذاشت و در بریتانیا و فرانسه کاملا شناخته شده بود. در قرن هیجدهم دوستان و عشاق با یکدیگر یادداشت های محبت آمیز و و یا عاشقانه رد و بدل می کردند. این یادداشت های دست نویس با گسترش صنعت چاپ به نوشته های از پیش آماده شده تبدیل شد و کارت های آماده سریعترین و آسان ترین راه برای انتقال احساسات و عواطف افراد نسبـت به یکدیگر شد. تخمین زده می شود که همه ساله یک میلیارد کارت و هدیه والنتین رد و بدل می شود. این مقدار در مقایسه با کارت های کریسمس (2.6 میلیارد) در رده دوم قرار می گیرد. تقریبا 85 درصد کارتهـای والنتین توسط خانم ها خریداری می شود. روز والنتین علاوه بر کانادا در آمریکا، بریتانیا، مکزیک، فرانسه و استرالیا و بسیاری دیگر از کشورهای جهان نیز جشن گرفته می شود.