واتـرلـو سُنّت در کنار تکنولوژی فوق مدرن

واترلو با ۱۰۰ هزار نفر جمعیت و میانگین سنی ۳۷.۶ سال که جوانتر از میانگین سنی کاناداست، با متوسط درآمد خانواده ۶۷۱۵۰ دلار که بالاتر متوسط درآمد خانواده در کاناداست، شهری است جذاب که این هفته به آن سر می زنیم.

این هفته در ادامه گشت و گذار در انتاریو به منطقه واترلو می رویم. واترلو در کنار کیچنر در منطقه ای با چشم انداز روستایی قرار دارد. در بیشتر کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی هنگامی که از شهر خارج می شوید با مزارعی روبرو می شوید که خانه مالک در وسط آن قرار گرفته و در فاصله یک تا چند کیلومتری آن مزرعه دیگری با همان خصوصیات قرار دارد. در اینجا نیز با ردیفی از مزارع و کشتزارها و باغات مختلف روبرو می شویم. منطقه واترلو از لحاظ تولید محصولات کشاورزی حرف اول را در جنوب انتاریو می زند.

دسترسی به بازار و راههای ارتباطی سریع (بزرگراهها و خطوط آهن) و بازار مصرف چند میلیونی تورنتوی بزرگ و همیلتون و میسیساگا به این منطقه موقعیت استثنایی داده است و به رشد سریع کشاورزی و خدمات منجر شده است.

شهر واترلو علاوه بر اینکه مرکز اداری ـ کشاورزی است، مرکز صنایع و تکنولوژی فوق مدرن نیز به شمار می رود. شرکتهای بیمه و مالی بسیاری دفاتر مرکزی خود را در واترلو قرار داده اند. این شهر صاحب دانشگاه معروف واترلوست که در ارائه درسهایی در زمینه تکنولوژی جدید در کانادا پیشقدم می باشد. دانشگاه واترلو اولین دانشگاهی است که سیستم co-op را در کانادا معرفی کرد. بر طبق این سیستم درسهای تئوری با تجربیات عملی می آمیزد و دانشجویان در ضمن تحصیل با شرکت های صنعتی در ارتباط مستقیم قرار می گیرند. دانشگاه واترلو اولین دانشگاه آمریکای شمالی بود که به دانشجویان دوره لیسانس (Undergraduate) اجازه استفاده از کامپیوتر داد و تجهیزات کامپیوتری در اختیار آنان قرار داد.

از دیگر دانشگاههای شهر واترلو، دانشگاه ویلفرد لوریه Wilfrid Laurier می باشد که سابقه ای ۱۰۰ ساله دارد و در رشته های انسانی، طبیعی و فنی ـ مهندسی دانشجو می پذیرد.

واترلو در ابتدای قرن نوزدهم توسط مهاجرین آلمانی معتقد به نحله منونایت پایه گذاری شد و نام ابی تاون Ebytown بر آن گذاشته شـد. این شهر و نواحی اطراف آن همچنین از بزرگترین مراکز تجمع این نحله در کانادا می باشند.

منونایت ها بیشتر در دو شهرک المیرا Elmira و سنت جیکابز St. Jacobs زندگی می کنند.

این فرقه شاخه جدا شده ای از پروتستان است که در قرن شانزدهم توسط اصلاح گر سوئیسی زونگلی H. Zwingli  پایه گذاری شد و همزمان نهضت اصلاح طلب دیگری در هلند به رهبری Menno Simons آغاز شد که نام منونایت Mennonite از همان جا ریشه می گیرد.

این گروه معتقدند که ایمان افراد بعد از دوران بلوغ باید ادعا شود و عمل غسل تعمید در کودکی و نوزادی نبایستی صورت بگیرد و بایستی به بعد از دوران بلوغ منتقل شود. از آنجا که منونایت ها مخالف خشونت و خدمت سربازی بودند غالبا مورد آزار و اذیت قرار می گرفتند و عدم شرکت آنها در جنگ نوعی خیانت به کشور محسوب می شد که در بعضی از موارد مجازات اعدام داشت. گروهی از منونایت ها که تابع کشیش سوئیسی جیکوب آمان Jacob Amman  (قرن هفدهم) می باشند آمیش Amish نامیده می شوند. این گروه به شـدت محافظه کـار و سنتـی هستند. لباسهای آنان یادآور مدل های قرن ۱۷ و ۱۸ است، با درشکه رفت و آمد می کنند و از سوار شدن به اتومبیل خودداری می کنند. زبان آلمانی را زبان مذهبی خود می دانند و دعا و نماز خود را با آن زبان انجام می دهند. کمتر برای حل مشکلات قانونی و اختلافات خود به ادارات دولتی مراجعه می کنند و مشکلات را در بین خود حل و فصل می کنند.

اگر کسی مرتکب خطایی شد همه با او تا مدتی قطع رابطه می کنند و آن را نوعی تنبیه می دانند. فرزندان خود را در خانه آموزش می دهند و مدارس خاص خود را دارند و یا تنها تا اول دبیرستان به آنها اجازه می دهند که از مدارس عمومی استفاده کنند. در منزل از برق و آب و لوله کشی استفاده نمی کنند و اغلب از طریق کشاورزی و صنایع دستی و درشکه سازی روزگار می گذرانند. اینگونه روش زندگی موجب جدایی آنان از دیگر جوامع شده است. گروهی از ایشان را در شهرک و روستاهای اطراف سنت جیکابز و المیرا از توابع واترلو می بینیم کـه بـه Old Order هـم شناخته می شوند. شهرک سنت جیکابز توسط یکی از اعضای این گروه به نام جیکوب و پسرانش که ریشه آلمانی دارند پایه گذاری شد و در ابتدا Jacob-Settle  یا شهر کوچک جیکوب ها نامیده می شد. این شهرک مرکز فروشگاههای کوچکی است که محصولات کشاورزی و صنایع دستی را عرضه می کنند. شهرک المیرا نیز از مراکز عمده تجمع منونایت ها می باشد و بزرگترین کارگاههای ساخت درشکه را در آمریکای شمالی در خود جای داده است. رفت و آمد اهالی این شهرها با درشکه و لباس های سنتی منظره ای استثنایی به این منطقه داده است و هر سال هزاران نفر برای شرکت در جشن های منطقه در ماههای اکتبر و دسامبر به اینجا هجوم می آورند. انواع غذاها و میوه جات خشک شده که به روش سنتی تهیه شده اند بسیاری را به رستورانهای سنتی این شهرک ها می کشاند.

در این منطقه اسکاتلندی ها نیز سهمی دارند. شهرک فرگوس Fergus که به نام بنیاگذار اسکاتلندی آن آدام فرگوسن Adam Ferguson شناخته می شود در ابتدا لیتل فالز Little Falls نامیده می شد. این شهرک قرن نوزدهمی با ساختمانهایی که با سنگ آهک ساخته شده اند و سبکی اسکاتلندی را یادآور می شوند، فستیوال مخصوص خود را دارد. در ماه آگوست جشن اسکاتلندی ها با گروههای موسیقی و رقص و سرگرمی های دیگر نه تنها اسکاتلندی های انتاریو بلکه هزاران توریست را از مناطق دیگر آمریکای شمالی به خود جلب می کند. در مرکز شهر باغ زیبایی است که با معماری انگلیسی ساخته شده است. این شهر در کنار گراند ریور Grand River قرار دارند و فعالیتهای ماهیگیری و قایق سواری در تمام طول سال در آن ادامه دارد. در منطقه واترلو و کیچنر صنعت مافوق مدرن و کشاورزی سنتی در کنار هم قرار گرفته اند.

واترلو مرکز خدمات کامپیوتری و تکنولوژی مافوق مدرن کامپیوتری و در همان حال زندگی سنتی روستاییان منونایت بدون توجه به دست آوردهای جدید علمی در کنار آن جریان دارد.